Artykuł sprawdzony i zatwierdzony przez dr Ibtissama Boukas, lekarz specjalizujący się w medycynie rodzinnej
W ciągu ostatnich lat, chirurgiczne leczenie dyskopatii lędźwiowej odszedł operacja otwarta od kręgosłupa do chirurgia jajowodów, następnie do techniki w pełni endoskopowe. Rozwój nowych technologii umożliwił znaczne zmniejszenie urazów mięśni podczas operacji i ułatwił obserwację pooperacyjną, jednocześnie umożliwiając prowadzenie dekompresji równie skutecznie, jak w przypadku konwencjonalnej operacji. Skupiamy się na mikrodiscektomia.
Definicja
Popraw przepuklina dysku jest najczęściej wykonywanym zabiegiem chirurgicznym w operacja kręgosłupa lędźwiowego.
La discektomia to interwencja polegająca na usunięciu fragmentu krążka tworzącego przepuklinę, który uciska sąsiedni nerw lub nerwy. Gdy korzenie nerwowe zostaną uwolnione, ból Rwa kulszowa powinien się uspokoić.
La mikrodysektomia ma tę samą zasadę, ale przy użyciu minimalnie inwazyjnej techniki. Operację wykonuje się z niewielkiego nacięcia o długości od 1 do 3 cm przy użyciu mikroskopu chirurgicznego lub endoskopu (mikrodisektomia endoskopowa).
Wskazania do operacji przepukliny dysku
Istnieje profesjonalny konsensus, aby zaproponować operacja dla A przepuklina dysku lędźwiowy.
- W skrajnej sytuacji awaryjnej, przed A zespół ogona końskiego : ten stan neurologiczny odpowiada za ostre bóle krzyża, zaburzenia czucia i motoryki kończyn dolnych oraz zaburzenia czynności genito-zwieracza. Wskaźnik powrotu do zdrowia jest znacznie wyższy, jeśli operacja jest wczesna.
- Zgadzamy się również, że A Rwa kulszowa hiperalgezja oporna na morfinę i rwa kulszowa ze szczerym i świeżym deficytem motorycznym (paraliżujący), w wieku poniżej 48 godzin, powinni skorzystać z szybkiej operacji.
- W przypadku niepowikłanej rwy kulszowej radykalne leczenie dyskopatii lędźwiowej powinno być praktykowane tylko wtedy, gdy: leczenie medyczne udowodnione nieskuteczny (po 6 do 8 tygodniach dobrze prowadzonego leczenia, gdy ból pozostaje niesprawny). Przewaga ból korzeni nerwowych na ból krzyża jest podstawowym kryterium. Konieczne jest również wykazanie mechanizmu kompresji krążkowo-korzeniowej z dobrą zgodnością między topografią ból korzeni nerwowych i skompresowany korzeń.
Jak przebiega mikrodiscektomia?
Mikrodiscektomia chirurgiczna (w przypadku przepukliny dysku lędźwiowego)
wymaga Mikroskop która oświetla i powiększa pole operacyjne. Pacjent kładzie się na brzuchu pod Znieczulenie ogólne.
Le zasada tego leczenia przepukliny dysku jest zbliżanie się do przestrzeni międzysomatycznej (między trzony kręgów) po stronie przepukliny odpowiedzialnej za uderzenie, po identyfikacji skopowej (identyfikacja wzmacniaczem obrazu w trakcie operacji).
Nacięcie skóry ma 3 cm. Po przekroczeniu powięzi podskórnej nacina się rozcięgno mięśnia 1 cm od linii środkowej.
Odsuwamy masy mięśniowe na bok, aby uzyskać dostęp do tylnego łuku dwóch kręgów otaczających chory dysk. Następnie wprowadza się i otwiera wziernik. Mikroskop (lub szkło powiększające) wraz z zoomem, umieszczony przed operatorem, umieszcza się nad nacięciem.
Po odsłonięciu tylnej części kręgów (tzw łopatki kręgosłupa), wykonuje się nacięcie i niewielką amputację kości żółte więzadło. Należy zlokalizować worek opony twardej (opona twarda zawierająca płyn mózgowo-rdzeniowy i korzenie nerwowe) i ostrożnie ją wycofać, aby zapewnić dostęp od przodu do przestrzeni dyskowej i przepukliny dysku.
Przepuklina jest często dobrze widoczna w kontakcie z workiem opony twardej i korzeniem nerwowym. Podczas wykonywania ww discektomia przy użyciu kleszczyków do krążków chirurg minimalnie dba o zabezpieczenie korzenia nerwu podczas usuwania fragmentu krążka.
Usuwane są również fragmenty dysku, które występują oprócz przepukliny. Następnie przechodzimy do mycia z drenażem lub bez, kontrolowania krwawienia i zamykania rany.
Do dnia dzisiejszego mikrodiscektomia Zostań tutaj technika referencyjna z najlepszymi wynikami dla leczenie przepukliny dysku lędźwiowego. W szczególności podejście małoinwazyjne pozwala na zmniejszenie utraty krwi, długości pobytu pooperacyjnego oraz zużycia leków przeciwbólowych w porównaniu z konwencjonalna dyscetomia.
Mikrodiscektomia endoskopowa z kanałem roboczym (w dyskopatii lędźwiowej)
Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym w warunkach ścisłej aseptyki sali operacyjnej. The mikrodiscektomia endoskopowa wymaga wyposażenia składającego się z:
- rozszerzacze o coraz większym rozmiarze ;
- specjalny endoskop (na przykład system METx™, Medtronic lub Endospine™, Stortz);
- wziernik zawierający kilka kanałów (do wprowadzenia endoskopu i instrumentów).
Okno robocze można rozpoznać po wzmacniaczu obrazu i 2-centymetrowym nacięciu naprzeciw niego (interwencja techniczna z dostępu tylnego). Oprzyrządowanie jest wprowadzane do łańcucha roboczego o średnicy 18 mm w kierunku żółte więzadło.
Pozostała część operacji odbywa się pod kontrolą endoskopową (na ekranie o wysokiej rozdzielczości) ze stałą irygacją solą fizjologiczną. Skośny endoskop pomaga zidentyfikować i chronić korzeń nerwowy, aby uzyskać dostęp krążek międzykręgowy i przepuklina dysku. Przepuklinę dysku delikatnie usuwa się, jednocześnie zabezpieczając nerw. Wykonane zostanie minimalne czyszczenie dysku, aby uniknąć wczesnej mobilizacji innego fragmentu dysku.
Na koniec zszywa się tylko powięź i skórę, bez drenażu Redona. Chirurg bardzo uważa, aby nie przebić więzadła żółtego i nie przebić rozszerzaczy do kanału.
W obserwacja pooperacyjnapierwsze wstawanie w dniu zabiegu wykonujemy pod okiem fizjoterapeuty. Jego celem jest nauczenie pacjenta działań, jakie należy wykonać, aby go chronić, ale także rozpoczęcie rehabilitacji z ćwiczeniami dostosowanymi do jego codziennego życia.
En klasyczna hospitalizacja, fizjoterapeuta przychodzi dwa razy dziennie, aby umożliwić wczesne wstawanie i szybką regenerację.
Zabieg ten często wykonywany jest w warunkach ambulatoryjnych z powrotem do domu w dniu zabiegu. Pielęgniarka kontaktuje się z pacjentem dzień przed i dzień po operacji ze szczególnym uwzględnieniem profilaktyki bólu w celu ułatwienia rekonwalescencji pooperacyjnej.
Metody te powinny być preferowane w przypadku przepuklin krążka międzykręgowego L5-S1. Czasami pozostają bardzo trudne, jeśli kręg L5 jest osadzony.
Zagrożenia i powikłania związane z mikrodiscektomią
Każda operacja wiąże się z ryzykiem, które należy wziąć pod uwagę.
- Zagrożenia związane ze znieczuleniem: związane z historią, reaktywnością organizmu lub nieznanymi problemami alergicznymi. Wszelkie pytania możesz zadać anestezjologowi podczas konsultacji przedoperacyjnej.
- Ryzyko zakaźne: zakażenie miejsca operowanego. Ryzyko pooperacyjnego bakteryjnego zapalenia krążka międzykręgowego jest bardzo niskie, ale trudne do zdiagnozowania.
- Ryzyko krwotoku: krwiak pozostaje więcej niż wyjątkowy.
- Ryzyko neurologiczne: rdzeń kręgowy kończy się na poziomie drugiego kręgu lędźwiowego i dlatego poniżej tego poziomu nie można doznać urazu. Wyjątkowo (<2%) dochodzi do uszkodzenia nerwów z wpływem na ruchomość lub wrażliwość kończyny.
Podobnie w trakcie operacji może dojść do przerwania opony twardej (otoczki poniżej L2, w której znajduje się płyn mózgowo-rdzeniowy i korzenie), pomimo zachowania środków ostrożności. Może powodować bóle głowy, a nawet wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego.
- Niewystarczający wynik: pomimo doskonałej techniki, prostej obserwacji i dobrze prowadzonej rehabilitacji. Ból może się utrzymywać, często mniejszy niż przed zabiegiem, ale gwarancja całkowitej indolencji jest niemożliwa.
- La nawrót (5%): jest to najczęstsze ryzyko i jest nieprzewidywalne, ale pozostaje ograniczone, jeśli przestrzegane są zalecenia pooperacyjne.
- La zwłóknienie (0,1%): niezwykle rzadko, gdy tkanki goją się nieprawidłowo, następuje stopniowe ponowne pojawienie się bólu. Stan stresu psychicznego jest głównym czynnikiem jego wystąpienia.
- Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory zaburzenia gojenia są bardzo rzadkie. Mogą narzucić nową interwencję. Tytoń jest negatywnym czynnikiem gojenia się ran.
- Le ryzyko zapalenia żył jest słaby. Profilaktyczne leczenie przeciwzakrzepowe jest konieczne tylko w przypadku predyspozycji lub gdy leżenie w łóżku trwa dłużej niż 24 godziny. A zatorowość płucna może wystąpić w skrajności. Jest to poważne, czasem śmiertelne powikłanie.
referencje
Nazywam się Arotoky i studiuję medycynę ludzką. Redaktor stron internetowych od ponad 5 lat, obecnie skupiam się na tematyce zdrowia i dobrego samopoczucia. Mam głębokie przekonanie, że swoimi wartościowymi artykułami mogę pomóc wielu osobom w łagodzeniu dolegliwości i lepszym samopoczuciu. Moim celem jest dzielenie się moją wiedzą na temat zdrowia z ogółem społeczeństwa poprzez pisanie w Internecie.