Laminoplastyka: wszystko, co musisz wiedzieć o tej operacji (zabieg)

laminoplastyka
Treść

Artykuł sprawdzony i zatwierdzony przez dr Ibtissama Boukas, lekarz specjalizujący się w medycynie rodzinnej

Laminoplastyka to zabieg chirurgiczny mający na celu poszerzenie kanału kręgowego. Odbywa się to głównie na poziomie kręgosłupa szyjnego. Czasami można go wykonać na poziomie klatki piersiowej lub odcinka lędźwiowego, zwłaszcza u dzieci lub młodych dorosłych.

W tym artykule dowiesz się wszystkiego, co musisz wiedzieć o laminoplastyce.

Definicja i anatomia

Aby lepiej zrozumieć laminoplastykę, omówmy anatomię kręgowiec, a dokładniej anatomiczne położenie łopatki kręgosłupa.

Ogólnie rzecz biorąc, każdy kręg składa się z: Ciało kręgosłupa w jego przedniej części, a tylnego łuku z tyłu utworzonego przez szypułki i blaszki kręgowe.

Blaszka jest więc częścią kręgu, która łączy wyrostek kolczysty (często tzw kolczasty proces) i wyrostek poprzeczny (lub proces poprzeczny). W każdym kręgu znajdują się dwie blaszki, zlokalizowane po obu stronach wyrostka kolczystego. Występują na poziomie kolumny szyjny, grzbietowy et lędźwiowy.

Podczas laminoplastyki usuwa się jedną lub więcej części ostrza w celu poszerzenia kanału kręgowego. Następnie ostrza są przekształcane lub ustawiane w celu odbarczenia rdzenia kręgowego i nerwów rdzeniowych. Do utrzymania powiększonej przestrzeni wykorzystuje się także metalowe pręty, implant czy przeszczep kostny.

Różnica w stosunku do laminektomii

Zabiegiem podobnym do laminoplastyki jest laminektomia. Ten ostatni usuwa blaszkę kręgową wprost, zamiast tworzyć otwór.

W porównaniu do laminektomii, która jest bardziej złożoną operacją, laminoplastyka pozostawia nienaruszoną większą część struktury kości i więzadeł. Jest to niezbędne dla utrzymania prawidłowej anatomii i krzywizn kręgosłupa, a także zmniejszenia ryzyka powikłań (Źródło ).

Laminoplastyka jest bardziej odpowiednia dla dzieci i młodych dorosłych. Rzeczywiście, pacjenci pediatryczni są bardziej narażeni na niestabilność kręgosłupa po laminektomii w porównaniu z dorosłymi.

Ponieważ jednak laminoplastyka zachowuje anatomię tylnego łuku, pozwala na mniejszą dekompresję. Dlatego osoby, które ze względu na swój stan wymagają znacznej dekompresji, muszą za wszelką cenę przejść laminektomię.

Inne rodzaje chirurgii dekompresyjnej

Alternatywy dla laminoplastyki obejmują:

Należy zauważyć, że optymalna technika chirurgiczna w leczeniu ucisku rdzenia kręgowego lub korzeni nerwowych pozostaje kontrowersyjna. Jedno podejście nie musi być lepsze w każdych okolicznościach, a najlepsza opcja będzie zależeć od czynników anatomicznych i objawowych specyficznych dla każdego pacjenta.

Wskazanie

Laminoplastyka jest zwykle wykonywana w celu skorygowania warunków, w których kanał kręgowy jest zwężony, wywierając nacisk na nerwy rdzeniowe lub rdzeń kręgowy. Na ogół, gdy pomimo leczenia zachowawczego objawy stają się ciężkie i powodują niesprawność, rozważa się operację.

Oto warunki, które mogą skorzystać z laminoplastyki:

Ogólnie rzecz biorąc, obserwowane objawy, które alarmują zespół medyczny, są następujące:

  • Silny ból z napromienianiem
  • Ciężkie i obezwładniające parestezje
  • Osłabienie kończyn górnych i dolnych
  • Zaburzenia chodu
  • Kwestie równowagi
  • Nietrzymanie moczu
  • Zaburzenie koordynacji

procedura

Laminoplastyka to zabieg chirurgiczny wykonywany w znieczuleniu ogólnym. W przypadku laminoplastyki szyjki macicy (najczęściej) wykonuje się nacięcie około 7 do 10 cm pośrodku szyi i tylnej części kręgosłupa.

Używając mikroskopu operacyjnego i innych narzędzi chirurgicznych, chirurg zasadniczo zwolni miejsce w kanale kręgowym, zmniejszając w ten sposób nacisk na rdzeń kręgowy i nerwy rdzeniowe. Otwór kanału będzie utrzymywany przez małą metalową płytkę lub przeszczep kostny.

Aby nie podrażnić rdzenia kręgowego i nerwów rdzeniowych, interwencja często będzie przeprowadzana pod kontrolą wywołanych potencjałów. Zasadniczo chcemy mieć pewność, że podczas operacji nie dojdzie do uszkodzenia struktur nerwowych.

W tym celu umieścimy elektrody na skórze głowy i na nogach. Podczas operacji będziemy regularnie przesyłać słaby prąd elektryczny przez elektrody, aby zapewnić integralność rdzenia kręgowego.

Na samym końcu operacji chirurg zamyka nacięcie i po oczyszczeniu rany bandażuje je bandażem.

Odzyskiwanie i odzyskiwanie

Pacjenci zwykle spędzają noc w szpitalu po operacji i są wypisywani następnego dnia lub dzień później.

W większości przypadków chirurg nie zaleci noszenia kołnierza szyjnego po laminoplastyce. Z drugiej strony, niektórzy pacjenci preferują noszenie elastycznego kołnierza w celu podparcia odcinka szyjnego kręgosłupa przez kilka dni po operacji. U dzieci sztywny kołnierz można przepisać na okres do 6 tygodni.

Des leki przeciwbólowe i (lub) zwiotczające mięśnie zwykle przepisywany w celu opanowania bólu i zmniejszenia napięcia mięśni. Następnie lek będzie stopniowo odstawiany.

Une powtórna wizyta zwykle ustępuje 4 do 6 tygodni po operacji. Zostaną wykonane zdjęcia rentgenowskie w celu obserwacji postępów, monitorowania gojenia i zapewnienia fuzji kości.

W sumie szacuje się, że całkowity okres rekonwalescencji wynosi 6-8 tygodni dla korpektomia.

Reedukacja

Pacjentów na ogół zachęca się do zwiększania tolerowanego poziomu aktywności fizycznej, przy jednoczesnym powstrzymywaniu się od forsownych ćwiczeń (np. skakania).

Aby zoptymalizować rehabilitację, lekarz może przepisać fizjoterapia (fizjoterapia). Przyspieszy to gojenie i zapewni bezpieczny i skuteczny powrót do zdrowia. Stosowanymi metodami będą:

  • Elektroterapia
  • Środki przeciwbólowe (ciepło, lód itp.)
  • Delikatny masaż
  • Miękkie mobilizacje
  • Ćwiczenia terapeutyczne
  • Ćwiczenia posturalne
  • Doradztwo i edukacja
  • Itd.

komplikacje

Chociaż stosunkowo rzadko, powikłania po laminoplastyce mogą obejmować:

  • deficyty neurologiczne spowodowane uszkodzeniem nerwów
  • utrata wyrównania kręgosłupa
  • uszkodzenie rdzenia kręgowego
  • uszkodzenie tchawicy lub przełyku
  • infekcja rany
  • krwawienie
  • przemieszczenie przeszczepu
  • uszkodzenie tętnicy kręgowej

Źródło

  • https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7154346/
Powrót do góry