Kręgozmyk: co to jest i jakie jest leczenie?

Artykuł sprawdzony i zatwierdzony przez dr Ibtissama Boukas, lekarz specjalizujący się w medycynie rodzinnej 

Twój lekarz zdecydował o wykonaniu prześwietlenia, aby zidentyfikować źródło bólu pleców. Wyniki raportu obrazowego wspominają o kręgozmyku. Mowa o klasach 1, 2, 3, L4-L5, L5-S1, spondyloliza, ewentualnie pars interarticularis lub anterolisthesis…

Krótko mówiąc, ta złożona diagnoza a priori (widząc nazwę!) martwi cię. I chciałbyś lepiej zrozumieć swój stan. Czy to jest przyczyna bólu pleców? Czy kręgozmyk można leczyć? Czy istnieją naturalne ćwiczenia i zabiegi, które mogłyby uniknąć operacji?

W poniższym artykule omawiamy wszystko, co musisz wiedzieć o kręgozmyku, z naciskiem na proste i praktyczne koncepcje. Wyjedziesz z lepszym zrozumieniem swojego stanu, a także z konkretnymi narzędziami, które pomogą Ci w leczeniu problemu z plecami.

Definicja

Po prostu wyjaśnione, kręgozmyk to poślizgnięcie się kręgowiec.

Już widzę, jak panikujesz, czytając poprzednie linijki. Pewnie sobie wyobrażasz przemieszczone kręgi lub rozłożone w czasie, które za wszelką cenę należy przywrócić na miejsce poprzez manipulację. (Czytaj dalej, znajdziesz odpowiedzi na wszystkie swoje pytania!)

Ten poślizg może pojawić się na wszystkich poziomach, ale wydaje się, że kręgozmyk najbardziej dotyczy poziomów lędźwiowych L5-S1 (a następnie L4-L5). Na przykład kręgozmyk przedni L4-L5 (anterolisthesis) oznacza, że ​​kręg L4 przesunął się do przodu w stosunku do kręgu znajdującego się tuż poniżej (L5).

Przyczyny kręgozmyku

Istnieją 3 rodzaje kręgozmyku, z których każdy ma dobrze zdefiniowaną przyczynę:

1- Kręgozmyk cieśniny

Aby zrozumieć kręgozmyk cieśniny, należy najpierw zapoznać się z kręgozmykiem. To ostatnie odpowiada złamaniu przesmyku, mostka kostnego łączącego jeden kręg z drugim.

Jest to bardziej powszechny stan, niż można sobie wyobrazić, dotykający od 4 do 8% populacji. A ponieważ może przebiegać bezobjawowo, często jest wykrywany przypadkowo podczas badania rentgenowskiego pleców.

Chociaż to złamanie może być traumatyczne, ma głównie charakter postępujący (nazywany złamaniem przeciążeniowym lub zmęczeniowym) i występuje u młodych sportowców – zwłaszcza mężczyzn – uprawiających sporty sprzyjające wyprostowi odcinka lędźwiowego.

Należą do nich balet, gimnastyka, podnoszenie ciężarów, nurkowanie i pływanie. Noszenie ciężkiego plecaka u dzieci może być czynnikiem sprawczym, chociaż istnieje związek między plecakiem a bólem krzyża nie jest jasne.

Konsekwencją kręgozmyku cieśniowego jest zaawansowanie kręgu i a niestabilność lędźwiowa z powodu wady na poziomie cieśni kręgowej.

 2- Kręgozmyk zwyrodnieniowy

W przypadku kręgozmyk zwyrodnieniowy, to jest zużycie krążki międzykręgowe i choroba zwyrodnieniowa stawów, które są odpowiedzialne za poślizg kręgi.

Wraz ze zmniejszaniem się wysokości między kręgami nierzadko obserwuje się towarzyszące dyskopatie (takie jak uciskanie dysku, przepuklina lub wysunięcie dysku).

Niektóre czynniki, takie jak menopauza i osteoporoza, mogą sprzyjać zwyrodnieniowej kręgozmyku. Ponadto znacznie częściej występuje kręgozmyk zwyrodnieniowy u kobiet.

 3- Kręgozmyk dyplastyczny

Znacznie rzadszy kręgozmyk dysplastyczny jest wrodzony i częściej dotyka kobiety.

Pochodzi z wady rozwojowej kręgu przy urodzeniu. Na przykład przesmyk jest nienormalnie wydłużony lub powierzchnie stawowe mają nieprawidłowe ustawienie.

Rozpoznanie i różne stopnie kręgozmyku

Możliwe, że zdiagnozowano już kręgozmyk. Jeśli nie, jak wykryć ten stan? Poprzez recenzję o obrazowanie medyczne.

Nie ma testów klinicznych, które mogłyby zdiagnozować ten stan. Można zauważyć a przesadna lordoza lędźwiowalub nawet uniesienie dolnej części pleców w cięższych przypadkach (objaw zejścia). Ale najczęściej konsekwencje poślizgu kręgosłupa będą obserwowane podczas oceny klinicznej (wyjaśnione w następnej sekcji, która omawia objawy kręgozmyku).

Aby faktycznie zidentyfikować kręgozmyk, a rtg lędźwiowego dość. Jeden Skaner można również przepisać w celu lepszego uwidocznienia struktur kostnych i powiązanego złamania cieśni. Z drugiej strony, jeśli chcemy uzyskać więcej informacji diagnostycznych (na przykład zidentyfikować zajęte korzenie nerwowe lub określić ilościowo zwężenie kanału kręgowego), IRM będzie konieczne.

W obrazowaniu często używamy tzw Klasyfikacja Meyerdinga do ilościowego określenia poślizgu kręgów charakterystycznego dla kręgozmyku. Dokładniej, oceniamy zaawansowanie kręgu w stosunku do leżącego pod nim kręgu za pomocą stopni:

Stopień 0: W tym przypadku nie ma przesunięcia kręgu do przodu. Z drugiej strony może wystąpić spondyloliza, o ile jest stabilna i utrwalona.

Stopień 1: Tutaj występuje poślizg mniejszy niż 25% wielkości płytki końcowej kręgu. Ten typ kręgozmyku stopnia 1 jest bardzo powszechny i ​​odpowiada za prawie 3/4 przypadków kręgozmyku.

Stopień 2: Poślizg znajduje się między 25% a 50% wielkości płytki końcowej kręgów. W tej sytuacji zaczynamy mówić o niestabilności lędźwiowej.

Stopień 3: Poślizg znajduje się między 50% a 75% wielkości płytki końcowej kręgów. W tej sytuacji obserwuje się niestabilność odcinka lędźwiowego.

Stopień 4: Poślizg znajduje się między 75% a 100% wielkości płytki końcowej kręgów. 

Stopień 5: Tutaj zmiana jest zakończona. Nazywa się to spondyloptozą. Kręg jest tak zaawansowany, że znajduje się przed kością krzyżową.

Uwaga: Istnieją inne klasyfikacje do ilościowego określania poślizgu kręgów spowodowanego kręgozmykiem. indeks Taillarda dzieli poślizg na 4 stopnie.

W zależności od stopnia kręgozmyku można było zaobserwować różne objawy. Postępowanie będzie dostosowane do stopnia zaawansowania, ale także (i przede wszystkim) do występujących u pacjenta objawów.

Objawy kręgozmyku

Co jeśli powiem ci, że kręgozmyk czasami przebiega bezobjawowo? Oznacza to, że niektóre osoby bez bólu w dole pleców mają kręgozmyk, nawet o tym nie wiedząc.

Z drugiej strony może się zdarzyć, że kręgozmyk jest objawowy. To jest prawdopodobnie powód, który skłania cię do poinformowania się o tym stanie. Objawy faktycznie zależą od podrażnienia spowodowanego przez zsuwający się kręg (albo proces zapalny, podrażnienie nerwów itp.).

Najczęstszym objawem jest ból. Ból krzyża pojawia się stopniowo, w postaci porannej sztywności lub objawia się nawracającym lumbago.

W przypadkach zaawansowanego kręgozmyku często dochodzi do nasilenia objawów, gdy tułów jest wyprostowany, czyli gdy tułów jest wyprostowany (na przykład podczas stania lub chodzenia).

I odwrotnie, pozycja pochylona do przodu wydaje się łagodzić objawy, w szczególności dlatego, że otwiera kanał lędźwiowy. Z tego powodu niektórzy pacjenci z kręgozmykiem mogą bez problemu jeździć na rowerze i nie odczuwają bólu, gdy opierają się o wózek sklepowy w supermarkecie (tzw. znak koszyka zakupów odnosi się właśnie do redukcji bólu w pozycji zgięcie lędźwiowe).

Oprócz pochylania się do przodu leżenie na plecach może również złagodzić objawy. Dzieje się tak, ponieważ ta pozycja zmniejsza niestabilność odcinka lędźwiowego i zapewnia wsparcie dla odcinka lędźwiowego.

W przypadku podrażnienia nerwu (lub korzenia nerwu) obserwuje się objawy neurologiczne, takie jak mrowienie, drętwienie, osłabienie, promieniowanie i uczucie rażenia prądem w nogach. Kręgozmyk może być odpowiedzialny za Rwa kulszowa lub cruralgia.

W ciężkich przypadkach, na przykład, gdy poślizg jest znaczny, może to również dotyczyć kanału kręgowego. Możemy wtedy zaobserwować a wąski kanał lędźwiowy (zwężenie kręgosłupa) powodujące w szczególności chromanie przestankowe lub nawet zespół ogona końskiego.

W każdym razie warunki te reprezentują nagłe przypadki medyczne.

Leczenie: co robić?

W leczeniu kręgozmyku (i wszelkich innych formy bólu krzyża), istnieją 2 rodzaje zabiegów: zachowawcze i inwazyjne.

Lekarz (albo specjalista od pleców) jest często konsultowany w pierwszej linii w celu oceny i leczenia kręgozmyku. Możliwa jest między innymi wizyta u lekarza pierwszego kontaktu, reumatologa, ortopedy, neurochirurga itp.

Leczenie zachowawcze dotyczy tylko źródła problemu i dodatkowo koryguje konsekwencje kręgozmyku. Na przykład celem będzie zmniejszenie bólu, zmniejszenie podrażnienia nerwów, maksymalizacja stabilności tułowia i promowanie zdrowego stylu życia.

Leczenie inwazyjne jest zwykle stosowane w ostateczności, gdy leczenie zachowawcze zawiodło lub w przypadku nagłej potrzeby medycznej.

Leczenie zachowawcze

Leczenie zachowawcze obejmuje:

Lek

Chociaż nie usunie to przyczyny kręgozmyku, leki mogą być pomocne w kontrolowaniu objawów.

Lekarz często zaczyna od przepisania środków przeciwzapalnych, przeciwbólowych i/lub zwiotczających mięśnie, aby opanować objawy.

W przypadku ból neuropatyczny (na przykład promieniowanie w nodze związane z drętwieniem i mrowieniem), lekarz może przepisać leki przeciwpadaczkowe, takie jak Lyrica.

W przypadku silnego bólu można zastosować leki przeciwdepresyjne, oksykodon, kodeinę, morfinę i jej pochodne itp.

Note: Aby uzyskać więcej informacji na temat wyboru leku na ból pleców, skonsultuj się następny artykuł. Z drugiej strony wiedz, że bezwzględnie należy stosować się do zaleceń lekarza. Będzie wiedział jak dobrać odpowiednie leki i dostosować dawki do historii choroby i stanu pacjenta.

Rehabilitacja i terapia

Un fizjoterapeuta (fizjoterapeuta) może poprowadzić Cię przez program ćwiczeń mający na celu wzmocnienie mięśni stabilizujących tułowia oraz skorygowanie nierównowagi mięśni i stawów, które mogą być odpowiedzialne za objawy.

Jak wspomniano, niektóre przypadki kręgozmyku zostaną złagodzone przez ćwiczenia zgięcia lędźwiowego, które będą miały na celu otwarcie kanału lędźwiowego.

Ponadto nierzadko obserwuje się retrakcję ścięgien podkolanowych, którą można skorygować za pomocą ćwiczeń rozciągających. 

Aktywna praca wzmacniająca mięśnie rdzenia była również okazał się skuteczny w przypadku kręgozmyku.

Często zadawane pytanie dotyczy ćwiczeń rozciągających. Czy mają być zakazane na zawsze, wiedząc, że kręgozmyk (przedni) powoduje przesunięcie kręgu do przodu?

Wszystko będzie zależeć od objawów pacjenta i stopnia kręgozmyku. W bardziej zaawansowanych klasach zaleca się unikanie ćwiczeń przeprostnych, które wyginają dolną część pleców, po prostu po to, aby zapobiec pogorszeniu stanu.

Z kolei w „lżejszych” przypadkach konieczna będzie ocena ruchów i określenie ich wpływu na ból. Na przykład przedłużenie odcinka lędźwiowego może być tolerowane, jeśli nie pogarsza objawów u pacjenta z kręgozmykiem stopnia 0 lub 1.

Czy poza fizjoterapeutą istnieją inne formy terapii, które mogą pomóc?

Tak. Inni terapeuci, tacy jak terapeuci kości i kręgarze, mogą również złagodzić objawy kręgozmyku. Na przykład rozluźnią napięte mięśnie i zmniejszą sztywność za pomocą technik manualnych.

Z drugiej strony należy zauważyć, że kręg przesunięty do przodu w wyniku kręgozmyku nie może zostać przywrócony na miejsce za pomocą manipulacji (ani żadnej innej techniki).

Tak więc, jeśli terapeuta obiecuje zastąpić twój kręg, który przeszedł kręgozmyk poprzez manipulację, poszukaj gdzie indziej!

Co więcej, zaawansowany i niestabilny kręgozmyk (zwłaszcza w przypadku spondylozy) stanowi przeciwwskazanie do manipulacji kręgosłupa. Innymi słowy, nie należy „pękać” okolicy lędźwiowej, jeśli kręgozmyk jest ciężki!

Ponadto kręgozmyk może czasami zostać zaostrzony przez obciążenia mechaniczne (takie jak wielokrotne przenoszenie dużych ciężarów, zwłaszcza jeśli nie masz mięśni, aby tolerować ten wysiłek). Może to ograniczać cię w wykonywaniu twojego zawodu i wpływać na jakość twojego życia i sen.

Mając to na uwadze, terapeuta zajęciowy może ocenić wymagania specyficzne dla twojego zawodu i określić, czy dostosowanie pracy złagodzi twoje objawy lub zapobiegnie postępowi kręgozmyku. W skrajnych przypadkach można rozważyć przekwalifikowanie zawodowe.

Unieruchomienie gorsetem w określonych przypadkach

W niektórych przypadkach (takich jak na przykład traumatyczna spondyloliza) można zalecić unieruchomienie za pomocą gorsetu.

Na przykład bolesna traumatyczna spondyloliza może wymagać tymczasowego usztywnienia.

Ponadto niektórzy lekarze oferują swoim pacjentom cierpiącym na ostry ból gorsety lędźwiowe. Chociaż czasami mogą być konieczne, należy pamiętać, że te gorsety mają swoje wady (zwłaszcza jeśli są używane przez dłuższy czas):

• Gorsety lędźwiowe osłabiają mięśnie stabilizujące kręgosłup (bo nie muszą już pracować)
• Usztywniają plecy (ponieważ pas ogranicza pełne ruchy)
• Tworzą zjawisko uzależnienia i utraty pewności siebie
• Ograniczają rozszerzanie się jamy brzusznej i przepony, co utrudnia oddychanie.

Z tego powodu wielu terapeutów i pracowników służby zdrowia negatywnie ocenia takie bierne wsparcie. W każdym razie zobacz te pasy lędźwiowe jak kula, której używasz po skręceniu kostki!

Wreszcie ostatecznością przed operacją (w ciężkich przypadkach) są ośrodki bólu i szkoły wsteczne.

A co z naturalnymi środkami?

Chociaż nie są one poparte solidnymi dowodami naukowymi, kilka z nich produkty naturalne i domowe środki są stosowane w leczeniu bólu związanego z kręgozmykiem, w szczególności ze względu na ich działanie przeciwzapalne. Konieczne jest wcześniejsze skonsultowanie się z lekarzem, głównie w celu uniknięcia interakcji lekowych i skutków ubocznych.

Oto niewyczerpująca lista roślin i olejków eterycznych, które skutecznie zwalczają ból i stany zapalne. Należy zrozumieć, że te produkty nie będą leczyć przyczyny objawów, ale raczej ich konsekwencje na co dzień.

Produkty są dostępne na stronie Kraj. Użyj kodu promocyjnego LOMBAFIT15 jeśli chcesz otrzymać jeden z poniższych produktów lub jakiekolwiek lekarstwo mające na celu złagodzenie objawów i poprawę jakości życia:

• Kurkuma. Dzięki temu właściwości przeciwutleniające i przeciwzapalne bardzo silna, kurkuma jest jedną z najczęściej używanych roślin w kontekście kulinarnym i terapeutycznym. Skład kurkumy składa się zasadniczo z olejków eterycznych, witamin (B1, B2, B6, C, E, K) i pierwiastków śladowych. Ale to właśnie jej skład bogaty w kurkuminę i kurkuminoidy zawdzięczamy im właściwości przeciwzapalne tej przyprawy.
• Imbir. Oprócz wyjątkowego smaku, który wnosi do kuchni i właściwości afrodyzjaku, imbir jest korzeniem dobrze znanym ze swoich właściwości przeciwzapalnych. the imbir nadaje mu działanie przeciwzapalne. Jest aktywnym składnikiem działającym na ból zapalny związanych z przewlekłymi chorobami zapalnymi stawów, w tym reumatoidalnym zapaleniem stawów, toczniem, chorobami reumatycznymi itp. Udowodniono, że ten aktywny składnik jest również skuteczny w działaniu na stany zapalne związane z zapaleniem stawów i Rwa kulszowa. Imbir ma również inne zalety dzięki wysokiej zawartości potasu i bogactwu pierwiastków śladowych (wapń, magnez, fosfor, sód) oraz witamin (prowitamina i witamina B9).
• Omega-3. Omega-3 to wielonienasycone kwasy tłuszczowe, które odgrywają bardzo ważną rolę w funkcjonowaniu naszego organizmu. Dostarczane są z pożywieniem w trzech naturalnych formach: kwasu dokozaheksaenowego (DHA), kwasu alfa-linolenowego (ALA) i kwasu eikozapentaenowego (EPA). Poza działaniem na mózg i układ sercowo-naczyniowy kwasy omega-3 udowadniają bardzo skuteczny w stanach zapalnych. Rzeczywiście, mają zdolność oddziaływania na mechanizmy zapalne w chorobie zwyrodnieniowej stawów poprzez spowolnienie niszczenia chrząstki, dzięki czemu zmniejszają intensywność bólu związanego z chorobą zwyrodnieniową stawów. Rwa kulszowa, najczęściej związana z zapaleniem wtórnym do a przepuklina dysku, może również reagować na omega-3, pod warunkiem regularnego spożywania. 
• Eukaliptus cytrynowy. Eukaliptus to roślina najczęściej stosowana w postaci herbaty ziołowej lub olejku eterycznego. Miałaby działanie przeciwzapalne które dają mu możliwość działania na ból kości i stawów ogólnie, a ból rwy kulszowej w szczególności.
• zimozielony. Wintergreen to krzew, z którego pozyskiwany jest bardzo ciekawy olejek eteryczny. Jest to jeden z najczęściej używanych olejków eterycznych w aromaterapii. Olejek ten pozyskiwany z krzewu o tej samej nazwie służy do masażu złagodzić rwę kulszową i zachowywać się jak A przeciwbólowy. Rzeczywiście, dzięki swojej zdolności zapewnia efekt ogrzewanialokalnie aktywować krążenie krwi.

Pamiętaj, że te produkty nie zastępują leczenia. Nie wahaj się zasięgnąć porady w celu uzyskania wsparcia dostosowanego do Twojego stanu.

Zabiegi inwazyjne (operacja)

W jakich przypadkach operować kręgozmyk?

Przede wszystkim należy o tym pamiętać wszyscy pacjenci z kręgozmykiem powinni początkowo odnieść korzyść z leczenia zachowawczego.

Ten ostatni jest często skuteczny w leczeniu objawów kręgozmyku, do pewnego stopnia.

Ponadto badania naukowe wykazały, że nawet jeśli konserwatywne metody zawiodą, czas, jaki upłynął na ich wdrożenie nie wpływa na wyniki leczenia chirurgicznego.

Innymi słowy, nie ma nic do stracenia, a wszystko do zyskania, próbując najpierw konserwatywnego podejścia !

W zdecydowanej większości przypadków pacjenci z kręgozmykiem proszą o operację w przypadku ból oporny na leczenie, to znaczy odporny na wszystkie stosowane konserwatywne metody leczenia.

Wskazanie to opiera się głównie na uczucia pacjenta, na jego zdolność radzenia sobie z bólem lub znoszenia bólu (próg odporności na ból jest różny u poszczególnych osób).

W tym przypadku (ból oporny na leczenie) operacja nie jest stanem nagłym, ponieważ nie ma bezpośredniego ryzyka zagrażającego zdrowiu pacjenta. Dlatego może być odroczony przeprowadzić spokojnie po dokładnej ocenie wszystkich różnych parametrów.

Z drugiej strony są sytuacje, które wymagają jak najszybszego leczenia chirurgicznego, jeszcze przed zaostrzeniem objawów. Tutaj są :

• zespół ogona końskiego : zaburzenia układu moczowego, takie jak nietrzymanie moczu, utrata czucia w pośladkach iw okolicy narządów płciowych.
• Rwa kulszowa paraliżujący: ból Rwa kulszowa z zaburzeniami motorycznymi kończyny dolnej, które mogą prowadzić do paraliżu.
• Rwa kulszowa hiperalgetyczna: nieznośny ból kulszowy mimo dobrze przeprowadzonego leczenia.
• Deficyt neurologiczny dystrybucji korzeni: utrata czucia, zaburzenia ruchowe lub ból w okolicy unerwionej przez korzeń nerwowy uciskany przez kręgozmyk…

Na czym polega interwencja?

Celem operacji kręgozmyku jest znieść ucisk wywierany na elementy nerwowe wcześniej złączyć kręgi, aby ustawić je we właściwej pozycji dzięki artrodeza (artrodeza lędźwiowa, grzbietowy lub szyjny).

Połączenie kręgów może wywołać system pręty, de vis i / lub klatki (osteosynteza) lub do a zaszczepić kość (usunięcie kawałka kości, zwykle na poziomie biodra pacjenta), co z czasem spowoduje zespolenie kręgów.

W niektórych przypadkach przesunięty kręg może nawet być wyrównane z resztą kręgosłupa.

Czasami laminektomia konieczne będzie rozprężenie elementu nerwowego.

Jaki jest czas trwania interwencji?

Najczęściej wykonuje się operację kręgozmyku w znieczuleniu ogólnym. To trwa od 1 do 5 godzin w zależności od zastosowanych technik, złożoności interwencji, stopnia kompresji...

Do niektórych zabiegów kręgosłupa lędźwiowy kto ostatni? mniej niż 2 godziny, istnieje możliwość przeprowadzenia interwencji sous znieczulenie rdzeniowe.

Ta ostatnia polega na wstrzyknięciu produktu znieczulającego do płynu mózgowo-rdzeniowego przez a nakłucie lędźwiowe. Pomaga to znieczulić dolną część ciała pacjenta. Pozostaje zatem to drugie świadomy podczas operacji, ale nie czuje bez bólu.

Jaka jest długość hospitalizacji?

Trzeba liczyć Średnio 3 do 4 dni hospitalizacji do operacji kręgozmyku. Ten czas trwania jest oczywisty zmienna w zależności od złożoności zabiegu, stanu pacjenta przed i po zabiegu, stabilności kręgosłupa, wystąpienia ewentualnych powikłań itp.

Jakie są możliwe powikłania zabiegu?

Oprócz klasyczne powikłania nieodłącznie związane z każdą inną operacją (infekcja, krwiak pooperacyjny, zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna itp.), operacja kręgozmyku może być powikłana przez:

• Naruszenie opony twardej: uszkodzenie otoczki, która otacza rdzeń kręgowy i jego korzenie z przepływem płynu mózgowo-rdzeniowego.
• Krwiak pooperacyjny: generalnie bez konsekwencji. Czasami może skompresować plik duralowa torba i jego treść (rdzeń kręgowy i korzenie nerwowe). W takim przypadku należy go szybko opróżnić, aby uniknąć uszkodzeń neurologicznych.
• Paraliż w zależności od operowanego poziomu kręgosłupa: na przykład w przypadku interwencji na poziomie kręgosłupa szyjnegoistnieje ryzyko paraliżu wszystkich 4 kończyn (tetraplegia).
• Duże uszkodzenia naczyń : są widoczne wyjątkowo, gdy zabieg wykonywany jest z dostępu przedniego (chirurg przechodzi przez żołądek do kręgosłupa, pacjent leży wtedy na plecach).
• Uszkodzenie narządu jamy brzusznej(także przednie).
• Destabilizacja osteosyntezy (kręgi nie są dobrze zamocowane przez pręty/śruby/przeszczep kostny).

Możliwe są inne komplikacje. Niemniej jednak, zachowane są wszelkie środki ostrożności do wystąpienia tych zdarzeń niepożądanych wyjątkowy.

Jak przebiega okres rekonwalescencji?

Pacjent na ogół widzi swoje objawy (bóle krzyża, bóle kończyn dolnych, drętwienie itp.) poprawiać stopniowo w dniach lub tygodniach po interwencji.

Sesje reedukacja będzie konieczne, aby pomóc pacjentowi odzyskać lepszą ruchomość i elastyczność pleców.

Do aktywności zawodowej będzie mógł wrócić po ok 6 tygodni (różni się w zależności od zawodu i stanu).

Rokowanie: Jak żyć z kręgozmykiem? 

Prawdopodobnie zastanawiasz się, jak kręgozmyk ewoluuje w czasie. Chcesz także wiedzieć, jak żyć z kręgozmykiem. Prawdę mówiąc, nie jest łatwo odpowiedzieć na te pytania.

Niektóre kręgozmyki pozostają bezobjawowe przez bardzo długi czas, nawet jeśli towarzyszy im kręgozmyk. Inne kręgozmyki rozwijają się powoli lub szybko w zależności od czynników, takich jak wiek pacjenta, źródło problemu i stopień kręgozmyku.

Należy pamiętać, że rozpoznanie kręgozmyku niekoniecznie jest samo w sobie przeświadczeniem.

Kręgozmyk i sport

Czy powinniśmy przestać ćwiczyć, gdy wykryjemy kręgozmyk? Nie, niekoniecznie. Jeśli jesteś w stanie kontrolować objawy, nie ma powodu, aby przestać być aktywnym.

Z drugiej strony, jak wspomniano wcześniej, niektóre sporty, które promują przedłużenie, mogą z czasem zaostrzyć poślizg kręgów. Mając to na uwadze, powinieneś porozmawiać z lekarzem, aby ustalić, czy właściwe jest wprowadzenie pewnych zmian w swoim treningu sportowym.

Czynnikiem sprzyjającym progresji kręgozmyku może być również przyrost masy ciała (szybki). Dlatego kontrola wagi jest idealna, jeśli chce się mieć pewność, że stan się nie pogorszy.

Krótko mówiąc, wczesna diagnoza w celu uniknięcia potencjalnego pogorszenia stopnia kręgozmyku pozostaje optymalnym rozwiązaniem. Ponadto monitorowanie w czasie za pomocą regularnych zdjęć rentgenowskich umożliwi śledzenie postępu choroby (szczególnie u sportowców wysportowanych).

W tym czasie wskazane jest zachowanie jak największej aktywności, kładąc nacisk na ćwiczenia okładzinowe, mające na celu stabilizację kręgów lędźwiowych i ochronę pleców. Ważne jest, aby podczas ruchu nie nasilać objawów, aby nie przeciążać kręgów lędźwiowych i nie przyspieszać zsuwania się kręgów.

W przypadku, gdy objawy ograniczają pracę, wskazane jest omówienie z lekarzem możliwości uznania niepełnosprawności. Dodatkowo można wprowadzić pewne korekty w pracy, aby chronić okolicę lędźwiową i działać profilaktycznie.

Wnioski

Tyle o kręgozmyku! Jeśli kiedykolwiek lekarz postawił Ci taką diagnozę, pierwszym odruchem jest określenie jej stopnia i towarzyszących objawów. Te elementy są nawet ważniejsze niż sama diagnoza!

Ponadto lekarz i terapeuta będą mogli przepisać odpowiednie leczenie, aby złagodzić ból i zapobiec postępowi kręgozmyku.

Pamiętaj, aby rozpocząć od leczenia zachowawczego, zanim rozważysz jakąkolwiek bardziej inwazyjną interwencję (taką jak infiltracja lub operacja).

Ruch i ćwiczenia nie zawsze są przeciwwskazane, a nawet mogą pomóc wzmocnić mięśnie rdzenia, a tym samym ograniczyć postęp choroby. Fizjoterapeuta lub fizjoterapeuta będzie w stanie poprowadzić Cię na tym poziomie.

Podsumowując, rozpoznanie kręgozmyku samo w sobie nie jest potępieniem. Zawsze jest coś do zrobienia, aby stać się lepszym, wystarczy być dobrze prowadzonym, być cierpliwym i wytrwałym.

Dobrej regeneracji!