Artykuł sprawdzony i zatwierdzony przez dr Ibtissama Boukas, lekarz specjalizujący się w medycynie rodzinnej
Cel poszycia często ma charakter estetyczny, ale nie można zapominać o jego roli w zapobieganiu bólom kręgosłupa i poprawie wyników sportowych. Z tych powodów wielu lekarzy fizjoterapeuci (fizjoterapeuci) czy trenerzy sportowi stosują różne testy do oceny siły i wytrzymałości mięśni tułowia.
Czym dokładnie jest osłona i jak ją ocenić (zwłaszcza w przypadku bólu krzyża)? W artykule przedstawiono testy Shirado i Sorensena, porównując je z innymi metodami oceny statycznej i dynamicznej poszycia.
Przejdź bezpośrednio do interesującej Cię sekcji
Zysk, co to jest?
Kiedy mówimy o poszyciu, większość ludzi myśli o ćwiczeniu deski, w którym stoisz na łokciach w pozycji leżącej na podłodze (utrzymując proste plecy). Chociaż to ćwiczenie działa na mięśnie rdzenia, koncepcja osłony nie powinna ograniczać się tylko do tego ćwiczenia.
Okładzina jest również określana w języku angielskim jako „stabilność rdzenia”. Określa zestaw ćwiczeń mających na celu poprawę siły mięśni powierzchownych i głębokich tułowia (w tym mięśni posturalnych, mięśni brzucha, skośnych, prostowników kręgosłupa itp.). Wbrew powszechnemu przekonaniu, poszycie nie służy wyłącznie wzmocnieniu mięśnia prostego brzucha (słynna tabliczka czekolady!).
Ogólnie rzecz biorąc, ćwiczenia okładzinowe obejmują ciężar ciała i zwalczają efekt grawitacji. Są to ćwiczenia typowo izometryczne (tj. statyczne, tzn. długość włókien mięśniowych się nie zmienia), ale do ćwiczeń można dodać także elementy dynamiczne ruchu.
Link do bólu pleców
Według badań dysfunkcja mięśni tułowia jest ściśle związana z rozwojem bólu pleców. Mówiąc dokładniej, osłabienie lub zmniejszona wytrzymałość mięśni pasa brzusznego wydaje się być czynnikiem ryzyka przewlekłego bólu krzyża. W ten sam sposób, dobra wytrzymałość izometryczna mięśni lędźwiowych wydaje się zapobiegać pojawianiu się problemów lędźwiowych.
Dlatego przeprowadzono wiele badań w celu oceny i ilościowego określenia siły i wytrzymałości mięśni tułowia u pacjentów z bólem pleców. Chociaż nie ma standardów ani testów referencyjnych do oceny osłonek, wielu klinicystów stosuje testy Shirado i Sorensen w swoim postępowaniu terapeutycznym.
W poniższych sekcjach przedstawiono szczegółowo każdy z testów i zaproponowano alternatywy mające te same cele.
Próba Shirado
Test Shirado to statyczny test wydolności brzucha stosowany w ocenie pacjentów z bólami krzyża. Celem tego testu jest pomiar wytrzymałości mięśni pasa brzusznego poprzez wysiłek izometryczny (skurcz mięśni bez zmiany długości włókien).
La Procedura testu Shirado jest następujący:
Pozycja wyjściowa pacjenta to: leżenie na plecach, ręce skrzyżowane na klatce piersiowej, biodra i kolana zgięte pod kątem 90° i łydki spoczywające na podniesionej podporze.
Badanie polega na wyprostowaniu klatki piersiowej pacjenta tak, aby jego łopatki uniosły się nad ziemię, a mięśnie brzucha napięły się izometrycznie. Nogi nie poruszają się podczas testu Shirado.
Pacjent utrzymuje pozycję tak długo, jak to możliwe (maksymalnie trzy minuty), podczas gdy egzaminator oblicza czas, jaki upłynął od rozpoczęcia badania.
Chwilowy spadek zgięcia tułowia jest tolerowany, ale tylko dwukrotnie. Po trzecim ostrzeżeniu (lub jeśli pacjent nie może dłużej utrzymać pozycji) stoper zostaje zatrzymany.
W przypadku wystąpienia bólu lędźwiowego lub innego, badanie przerywa się, a badający odnotowuje czas, jaki upłynął od przyjęcia pozycji wyjściowej.
Jeżeli uczestnikowi uda się utrzymać pozycję dłużej niż trzy minuty, test można przerwać i odnotować czas (180 sekund) stanowiący maksymalną wartość testu.
w sposób badanie porównując wyniki osób zdrowych i cierpiących na bóle kręgosłupa średnia wartość podtrzymania wynosiła 155 sekund (± 79) w populacji bezobjawowej, podczas gdy osoby z bólami krzyża utrzymywały się średnio 41 sekund (± 23).
test Sorensena
Test Sorensena został po raz pierwszy opisany w 1964 roku jako test oceniający wytrzymałość izometryczną mięśni prostowników bioder i pleców (przykręgosłupowych, prostowników kręgosłupa, wielopostaciowyitp.). Test opisany przez Sorensena polega na „mierzeniu liczby sekund, w ciągu których badany jest w stanie utrzymać górną część ciała bez podparcia (od górnej krawędzi grzebienia biodrowego) poziomo, podczas gdy jest on umieszczony w odleżynie brzusznej, pośladkach i nogach mocowana trzema szerokimi paskami, ramiona skrzyżowane na piersi”.
Dokładniej, tutaj jest Procedura testowa Sorensena :
Sprzęt potrzebny do testu to łóżko (lub stół do masażu), stoper i trzy do czterech pasków.
Pozycja wyjściowa jest następująca: pacjent przyjmuje pozycję na brzuchu na łóżku, z górną krawędzią grzebienia biodrowego na krawędzi łóżka i górnym tułowiem niepodpartym. W międzyczasie ręce są skrzyżowane na klatce piersiowej. Kończyny dolne są stabilizowane pasami.
Pacjent proszony jest o utrzymywanie górnej części ciała w pozycji poziomej, czas odliczany jest stoperem.
Test kończy się, jeśli pacjent jest w stanie utrzymać pozycję przez 4 minuty (240 sekund) lub nie może dłużej utrzymać określonej pozycji przed upływem 4 minut.
Przestój jest rejestrowany.
Uwaga: Alternatywą dla testu Sorensena byłoby położenie się twarzą w dół na podłodze, a następnie umieszczenie poduszki pod brzuchem. Badanie polega na uniesieniu mostka nad podłoże, tak aby uzyskać wyprost w odcinku lędźwiowym, a następnie zmierzeniu czasu, jaki upłynął, zanim pacjent będzie mógł tolerować tę pozycję. Zaletą tej opcji jest to, że nie obciąża tak bardzo dolnej części pleców, ani nie powoduje hiperlordozy.
Nicholasa i Jorgensena oceniali wytrzymałość mięśni grzbietu za pomocą testu Sorensena. Odkryli, że wytrzymałość izometryczna pacjentów z bólem krzyża była znacznie niższa niż u osób zdrowych. Podobnie pacjenci z silnym bólem krzyża radzili sobie gorzej niż pacjenci z łagodnym bólem pleców.
Test Sorensena ma pewne wady u niektórych pacjentów z bólem krzyża. W rzeczywistości przyjęcie początkowej pozycji do oceny jest czasami niemożliwe ze względu na ból lędźwiowy. Zwykle wynika to z hiperlordozy spowodowanej wyprostem stawu biodrowego i kolanowego. Może to spowodować przeciążenie dolnej części pleców, powodując ból w tym miejscu i utrudniając optymalne wykonanie testu.
alternatywy
Aby zmierzyć wytrzymałość mięśni tułowia, można zastosować różne metody. Oprócz testów Shirado i Sorensen dostępne są narzędzia do oceny statycznej i dynamicznej poszycia.
Analiza częstotliwości wg elektromiografia (EMG)
Komputerowe dynamometry : Urządzenia te zapewniają znaczną liczbę pomiarów związanych z ocenianą siłą mięśni, ich mocą, wytrzymałością itp. Uwzględniono również odchylenia arytmetyczne (takie jak średnia, mediana itp.), co pozwala na lepszą analizę.
Mimo, że mają kilka zalet, głównymi wadami maszyn jest ich wysoka cena. Ponadto ich instalacja i stosowanie są na ogół długie i żmudne. Z tych powodów są one częściej wykorzystywane w kontekście badawczym, a nie w klinice z pacjentami.
Wnioski
W idealnym przypadku testy oceny wzmocnienia powinny być łatwe do wykonania w warunkach klinicznych i nie powinno być wymagane żadne specjalne wyposażenie. Testy Shirado i Sorensen spełniają te kryteria, stąd ich popularność wśród pracowników służby zdrowia i trenerów sportowych.
Również same testy nie powinny odtwarzać bólu w populacji cierpiącej na bóle kręgosłupa, zwłaszcza jeśli są stosowane w kontekście terapeutycznym. Przede wszystkim nie powinny powodować bolesnych przeprostów odcinka lędźwiowego, ani przeciążać kręgosłup lędźwiowy. Mając to na uwadze, istnieją alternatywy dla tych testów, zwłaszcza dla testu Sorensena. Z drugiej strony testy te, jeśli są dobrze tolerowane, pozostają interesujące dla oceny wytrzymałości mięśni tułowia w populacjach z bólem krzyża.
Anas Boukas( Fizjoterapeuta, fizjoterapeuta, konsultant )
Nazywam się Anas Boukas i jestem fizjoterapeutą. Moja misja ? Pomaganie cierpiącym, zanim ból się pogorszy i stanie się chroniczny. Wierzę również, że wyedukowany pacjent znacznie zwiększa jego szanse na wyzdrowienie. Dlatego stworzyłem Grupa Healthforall, sieć placówek medycznych, we współpracy z kilkoma pracownikami służby zdrowia.
