Rehabilitacja i pielęgnacja golfisty w okolicach bólowych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego

Wśród najbardziej uporczywych błędnych przekonań na temat golfa jest takie, które jest podtrzymywane nawet przez niektórych pracowników służby zdrowia, a mianowicie, że uprawianie golfa prowadzi do pojawienia się bólu krzyża.

Swing golfowy to wysoce zintegrowany sport, który wymaga trójwymiarowej mobilności i siły, zwłaszcza w biodrach i miednicy. Istnieje około 23 zakresów ruchu w ciele, które są niezbędne do skutecznego zamachu, a żaden nie jest ważniejszy niż staw udowo-panewkowy (znany również jako staw biodrowy). Obracanie miednicy podczas zamachu golfowego jest jednym z kluczowych ruchów, promującym stabilność i przenoszenie mocy podczas obu faz zamachu.

Gdy rotacja stawu panewkowo-udowego jest ograniczona w jednym lub obu stawach, obciążenia rotacyjne przenoszone są proksymalnie na odcinek lędźwiowy, kręgosłup i stawów krzyżowo-biodrowych. Kompensacja ta wpływa na biomechanikę wymachu i prowadzi do uszkodzenia mechanicznego w okolicy stawu skokowego kręgosłup lędźwiowy.

Dlatego omówimy wpływ bólu krzyża na golfistów, a następnie przyjrzymy się biomechanice zamachu i ograniczeniom nałożonym na ten obszar.

Zobaczymy, że pewne ograniczenia mogą powodować czynniki ryzyka, ale istnieją sposoby, aby ich uniknąć.

Występowanie bólu krzyża u golfistów 

Jest to najczęstsza patologia w golfie, ponieważ około 50% golfistów amatorów i 30% graczy zawodowych odczuwało już ból w tej okolicy.

Lumbago odpowiada bólowi odczuwanemu przez golfistę na poziomie mięśnia sercowego Kręgosłup lędźwiowy (dolna część kręgosłupa).

Golf niekoniecznie jest przyczyną tych bólów, ale może ujawnić istniejące problemy. Dotychczasowe dane epidemiologiczne podważają pojęcie nadmiernego ryzyka związanego z golfem.

Ból krzyża jest główną przyczyną przerwy w karierze wśród zawodowych golfistów. (Smith i wszyscy, Sports Health 2018)

Ten ból krzyża zależy od 3 dominujących czynników:

– Biomechanika zamachu golfowego: kręgosłup i kręgi.
– Postawa i zamach golfowy
- Ekwipunek.

Dlatego zobaczymy, jak przewidywać i leczyć ten ból krzyża.

Ale najpierw spójrzmy na biomechanikę ruchu na poziomie lędźwiowym, aby zrozumieć narzucone tam ograniczenia.

Naprężenia przenoszone przez kręgosłup 

• W życiu codziennym: 1 do 4-krotność masy ciała przy umiarkowanej aktywności fizycznej na poziomie L4-L5 i L5-S1 (ostatnie 2 poziomy kręgosłupa)
• Podczas gry w golfa: 6 do 8-krotność masy ciała na ostatnim krążku lędźwiowym w środkowym zamachu.

Głównym czynnikiem powodującym dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa jest brak ruchomości.

Badania wykazały dodatnią korelację między zmniejszoną dominującą rotacją stawu biodrowego a zakresem ruchu odcinka lędźwiowego z historią bólu krzyża u zawodowych golfistów. Badanie przeprowadzone w 2004 roku przez dr Jamesa Andrewsa i wsp.

Autorzy postawili hipotezę, że ból torebkowy wynikał z hipertoniczności rotatorów zewnętrznych stawu biodrowego i zahamowania odpowiadających im rotatorów wewnętrznych.

W literaturze, szczególnie wśród golfistów, istnieje korelacja między bólem krzyża a ograniczeniami ruchowymi.

Ograniczenia mobilności (Dowody naukowe)

• Istotna korelacja między ograniczeniem wewnętrznej rotacji stawu biodrowego a bólem krzyża u golfistów na wysokim poziomie.
• Badanie porównawcze rotacji bioder jest niezbędne dla golfistów z lub bez bólu krzyża +++.
• Zwiększone prawe zgięcie odcinka lędźwiowego kręgosłupa przy uderzeniu i podczas kontynuacji.
• Zmniejszona rotacja miednicy podczas kontynuacji i zakończenia.
• Zwiększona rotacja osiowa kręgosłupa lędźwiowego przy górnym zamachu do tyłu i na finiszu.
• Zwiększona kifoza lędźwiowa przy uderzeniu.

Wszystko to zwiększa obciążenie odcinka lędźwiowego podczas wymachu: Tylne krążki międzykręgowe i stawowe.

Oprócz ograniczeń w poruszaniu się, z technicznego punktu widzenia istnieją również specyficzne dla golfa czynniki ryzyka.

Czynniki ryzyka specyficzne dla golfa 

• Postawa (pozycja pod adresem). = Neutralny: lepszy mechanicznie / C: wstępne naprężenia krążka międzykręgowego / S: wstępne naprężenia tylnych stawów.

• Ograniczenia mobilności:
  • rotacja wewnętrzna prawego biodra u osoby praworęcznej (backswing),
  • Rotacja wewnętrzna lewego biodra u osoby praworęcznej (Downswing)

• Zaburzenia rekrutacji mięśni.
  • Opóźnienie skurczu: gracze z bólem krzyża w porównaniu do graczy bezobjawowych:
    • Duży skośny: backswing.
    • Mały ukośny: downswing.
    • Spadek siły i wytrzymałości na multifidius u graczy z bólem krzyża.
  • Zmniejszona wytrzymałość poprzecznego brzucha u graczy z bólem krzyża.
  • Znaczenie pracy okładzin w dynamice!! (Lindsay i wsp., Asian Journal of Sports Medicine, grudzień 2014)
  • Wpływ na równowagę i koordynację

• Wersja dysocjacyjna ante / retro.
  • Należy przetestować przy dużej prędkości!!! klinicznie i nie wolno.
  • Należy przetestować w pozycji stojącej, typ „Adres” +++.
  • Oś edukacyjno-profilaktyczna u młodych zawodników!!
  • Oś zapobiegania nawrotom u graczy z bólem krzyża.
  • Oś pracy w przygotowaniu fizycznym do poprawy wydolności.

• Dysocjacja barku/miednicy.
  • Jest niezbędny do udanego swingu.
  • Jest systematycznie testowany wśród graczy wysokiego szczebla (i obiecujących): pracuje się nad nim z myślą o wydajności i profilaktyce.
  • 2 aspekty:
  • Stałe ramiona nad miednicą.
  • Miednica na stałych barkach.
  • A wśród praktykujących amatorów? Zainteresowanie kompaktową huśtawką?
    • To czynnik X: to różnica między rotacją ramion a rotacją miednicy podczas górnego zamachu w tył.
  • Różne badania wykazały, że nie ma korelacji między współczynnikiem X a prędkością główki kija w momencie uderzenia. (Cheetham i in. 2001)
  • Ale współczesny swing wymaga dużego X-Factor przy górnym backswingu i dużego „rozciągniętego” X-Factor na początku downswingu. (Kwon i in. 2013)

• Czynnik „Crunch”: Jest to cecha charakterystyczna swingów graczy na wysokim poziomie:
  • W momencie uderzenia i podczas podążania.
  • Jednocześnie połączenie bocznego wychylenia odcinka lędźwiowego kręgosłupa i dużej prędkości rotacji miednicy. (Cole i Grimshaw, 2014)

• Problemy techniczne:
  • Finisz w hiper rozciągnięciu / Slajd / Odwrócony pivot.
  • Błąd sprzętowy

Niemniej jednak istnieją proste metody zmniejszania czynników ryzyka bólu krzyża u golfistów.

Ćwiczenia, które warto zasugerować swoim golfistom, aby zmniejszyć ryzyko bólu krzyża

– Ante i retrowersja miednicy na podłożu na plecach, a następnie na czworakach 

– Rycerz serwujący: Ręce do ramion, obróć, a następnie pchnij z wyciągniętymi ramionami. (pozycja pół klęcząca)

– Stanie: przód i tył miednicy z pomocą

– Siedzenie: Podnoszenie przedmiotów z podłogi po bokach: stymulacja przedniego i tylnego kanału ucha wewnętrznego. (Odpowiedzialny za stabilizację kręgosłupa)

– Zawiązać sznurowadła na 1 stopie: stymulacja przedniego i tylnego kanału ucha wewnętrznego w pierwszej kolejności + kanały poziome, łagiewki i woreczki.

– Z pozycji siedzącej do stojącej z obrotem na bok: stymulacja kanałów przedniego i tylnego ucha wewnętrznego w pierwszej kolejności + kanały poziome przy każdym ruchu obrotowym.

– Pozycja wykroku stojącego: wiosłowanie jedną ręką

– Praca nad mięśniem czworogłowym: częstość występowania bólu krzyża u zawodowych golfistów jest odwrotnie proporcjonalna do siły mięśnia czworogłowego.

– Praca poprzecznych i skośnych

Golf: aktywność dla profilaktyki fizjologicznego starzenia się kręgosłupa 

Z kolei bardzo interesująca w kontekście profilaktyki fizjologicznego starzenia się kręgosłupa jest gra w golfa:

• Zachować (w kontekście starzenia się) lub poprawić siłę mięśni (mięśnie brzucha, pośladkowy wielki, tylne mięśnie okolicy lędźwiowej itp.);
• Utrzymanie lub poprawa rozciągliwości ścięgien i mięśni;
• Zachowanie lub doskonalenie cech propriocepcji (zmysł równowagi + poczucie pozycji w przestrzeni);
• Zachowanie lub poprawa zdolności do dysocjacji:
  • Barki w stosunku do miednicy (i odwrotnie),
  • Antewersja i retrowersja miednicy (stanowią podstawowy element rehabilitacji zespołów bólowych kręgosłupa od kilkudziesięciu lat!).

Na koniec ważne jest, aby znać ograniczenia mierzone na poziomie odcinka lędźwiowego podczas zamachu golfowego:

• Są maksymalne między 70% downswingu a uderzeniem 5;
• Odpowiadają 6-krotności masy ciała u amatorów i 7-krotności u zawodowców 6, 7, to na poziomie krążek międzykręgowy L5-S1.

Dobra rada

• Wykonaj 7 do 10 minut rozgrzewki bez kijów golfowych, zanim uderzysz swoje pierwsze piłki. Zmniejszysz ryzyko kontuzji i będziesz grał lepiej!
• Zastosuj huśtawkę dostosowaną do Twojego wieku, Twojej morfologii. Sprawdź to ze swoim profesjonalnym nauczycielem, który jest Twoim lekarzem swingowym.
• Graj w obie strony, aby poprawić symetrię siły mięśni.
• Bez nadmiernej zabawy (nadużywania)
• Przeprowadź przymiarkę, aby mieć pewność, że Twój sprzęt jest idealnie dopasowany do Twojego poziomu zaawansowania, wieku, morfologii… I tu wkracza klubowy lekarz!
• Zwróć uwagę na częstotliwość strzałów na driving range: maksymalnie 3 piłki na minutę! To znacznie zmniejsza ryzyko kontuzji.
• Uważaj na przykład na nadmiar ćwiczeń po zimowej przerwie! Konieczne jest stopniowe wznawianie praktyki.
• Zachowaj ostrożność podczas jazdy po matach opartych na twardej powierzchni (betonie)! Wolę ćwiczyć na trawie, ale w wielu klubach we Francji nie jest to łatwe!

do zawarcia

• Uprawianie golfa nie odpowiada za różne patologie odcinka lędźwiowego, ujawnia jedynie istniejący wcześniej stan związany z klasycznym starzeniem się kręgosłupa.
• Uprawianie golfa ma pozytywny wpływ na starzenie się układu kostno-stawowego, aw szczególności odcinka lędźwiowego kręgosłupa.
• „Mam ból w dolnej części pleców, więc nie mogę grać w golfa” to przyjęty pomysł na walkę, ale musimy towarzyszyć uprawianiu naszego sportu prostymi środkami ostrożności (patrz dobra rada).
• Analiza korzyści/ryzyka gry w golfa jest w większości przypadków pozytywna nawet u osób z bólem krzyża.