La lędźwiowo-kulszowy to stan charakteryzujący się bólem w dolnej części pleców, który po przebiegu promieniuje do kończyny dolnej nerf Rwa kulszowa (nerw kontrolujący całą kończynę dolną).
Jest to spowodowane uciskiem lub podrażnieniem tego nerwu przez proces patologiczny, a przepuklina dysku lędźwiowy w zdecydowanej większości przypadków.
Ogólnie rzecz biorąc, rwa kulszowa jest łagodny et spontanicznie regresywne w ciągu kilku tygodni do kilku miesięcy dzięki prostemu leczeniu zachowawczemu (odpoczynek, leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, fizjoterapia itp.).
Ale czasami możemy mieć do czynienia skomplikowane kształty lumbosciatica, które wymagają pomoc w nagłych wypadkach! Możemy przytoczyć przede wszystkim tzw przeczulica bólowa lędźwiowo-kulszowaThe lędźwiowo-kulszowy paraliżujący i lumboschias powikłany przez zespół ogona końskiego.
W tym artykule omówimy jedną z tych skomplikowanych form: the paraliżujący lumboschias.
Kręgosłup lędźwiowy: niektóre pojęcia z anatomii
Część lędźwiowa naszego kręgosłup składa się z 5 kręgi obszerny: L1, L2, L3, L4 i L5. Każdy z nich składa się z Ciało kręgosłupa do przodu i A ostrze kręgosłupa (lub tylny łuk) z powrotem.
Pomiędzy każdą parą sąsiednich kręgów znajduje się struktura włóknisto-chrzęstna, tzw « krążek międzykręgowy ». Ten ostatni działa jak amortyzator podczas ruchów ciała i zapewnia elastyczność kręgosłupa.
każdy kręgowiec lędźwiowego jest wykopany w jego centrum otworem tzw „otwór kręgowy”. Ułożenie kręgów lędźwiowych i nałożenie ich otworów kręgowych tworzy rodzaj tunelu kostnego: kanał kręgowy lędźwiowy, przecięty końcową częścią rdzeń kręgowy.
Rdzeń kręgowy w odcinku lędźwiowym daje początek korzenie nerw które wychodzą z kanału lędźwiowego przez otwory znajdujące się po obu stronach kręgów.
Te korzenie nerwowe tworzą następnie sieć zespoleń (połączenie różnych włókien nerwowych) zwaną „splot lędźwiowo-krzyżowy”. Ten ostatni z kolei daje początek nerwowi wielkiego kalibru: tzw nerw kulszowy.
Le nerw kulszowy i jego różne konsekwencje są odpowiedzialne za unerwienie ruchowe i czuciowe całej kończyny dolnej. Kiedy jest ściśnięta lub podrażniona, na jej drodze pojawia się ból: słynny nerwoból kulszowy!
Co to jest lumbosciatica?
La lędźwiowo-kulszowy jest warunkiem, który łączy nerwoból kulszowy (ból kończyny dolnej, który przebiega wzdłuż nerwu kulszowego) i bóle krzyża (ból dolnej części pleców).
Lumbosciatica: Definicja i zarządzanie
W zdecydowanej większości przypadków lumboschias jest wynikiem a uderzenie dyskowo-korzeniowe (patologiczna interakcja między korzeniem nerwowym a krążkiem międzykręgowym) spowodowana przez a przepuklina dysku.
Inne patologie mogą również powodować, rzadziej, lumboschias, w szczególności a proces nowotworowy (łagodny lub złośliwy guz rozwijający się w kręgu lędźwiowym), a proces zakaźny (zapalenie stawów kręgosłupa), proces zapalny (choroby reumatyczne)…
Rwa kulszowa objawia się klinicznie:
- Des bóle krzyża et Rwa kulszowa preferowane przez wysiłek fizyczny, kaszel, kichanie i wszelkie manewry zwiększające ciśnienie w jamie brzusznej.
- Ból wywołany lub nasilony przez rozciąganie nogi. Cechę tę można zobiektywizować dzięki tzw Manewr Lasègue'a podczas badania klinicznego lekarza.
- Des zaburzenia czucia takie jak drętwienie, mrowienie, mrowienie lub zmiany wrażliwości skóry (niedoczulica, znieczulenie, przeczulica) w obrębie kończyny dolnej lub narządów płciowych.
- Des kłopoty moteurs takie jak utrata siły mięśniowej kończyny dolnej. W najcięższych przypadkach może dojść do autentycznego paraliżu, o którym wtedy mówimy paraliżujący lumboschias.
Inne objawy, np fièvreThe zmęczenieThe utrata apetytu, A znaczna niewyjaśniona utrata masy ciała ou pogorszenie stanu ogólnego można spotkać przed rwą kulszową. Ich obecność powinna sugerować rzadsze patologie (inne niż prosta przepuklina dysku), w szczególności a rak (podstawowy lub wtórny) lub a infekcja kości.
Paraliżujący ból lędźwiowo-kulszowy: jaka szczególność?
La paraliżujący lumboschias jest skomplikowanym zapaleniem lędźwiowo-kulowym a deficyt motoryczny mniej niż 3 selon Skala MRC (Rada ds. Badań Medycznych Wielkiej Brytanii).
Skala MRC służy do ocenić siłę mięśni w następujący sposób:
- 5: normalna siła mięśni.
- 4: siła mięśni wystarczająca do utrzymania ciężaru kończyny i pokonania oporu.
- 3: siła mięśni wystarczająca do utrzymania ciężaru kończyny, ale niewystarczająca do pokonania oporu.
- 2: siłę mięśni wystarczającą do umożliwienia ruchu, ale pod warunkiem wyeliminowania grawitacji.
- 1: ledwo wyczuwalne ruchy, możliwe skurcze mięśni.
- 0: brak ruchu lub skurcz mięśni (całkowity paraliż).
Jak wspomniano powyżej, paraliżujący lumboschias charakteryzuje się deficyt motoryczny od razu oceniony na 3 (lub mniej) zgodnie z tą skalą, lub a postępujący deficyt motoryczny (narastające osłabienie mięśni, pogorszenie już istniejącego deficytu motorycznego).
Paraliż lędźwiowo-kulszowy stanowi ok 3% wszystkich rwy kulszowej, więc jest to stosunkowo rzadkie. Z drugiej strony dotyczy to do 14% operowanej rwy kulszowej, zwykle pojawiające się w ciągu dwóch tygodni od operacji.
Jak diagnozuje się porażenne zapalenie lędźwiowo-krzyżowe? ?
Kiedy pacjent się skarży lędźwiowo-kulszowy, lekarz zaczyna od szczegółowego przesłuchania go w poszukiwaniu elementów anamnestycznych, które mu na to pozwolą postawić diagnozę lędźwiowo-kulszowy i ruszyć w kierunku A forma pospolita (przez przepuklinę dysku, zwykle łagodną) lub specyficzny (guz, infekcja, złamanie itp.).
Następnie przejdzie do a pełne badanie fizykalne, ze szczególnym uwzględnieniem badania neurologicznego i kręgosłupa, w celu obiektywizacji i scharakteryzowania (intensywność, topografia, czynniki wyzwalające itp.) różnych objawów rwy kulszowej (rwa kulszowa zaostrzona przez manewr Lasègue'a itp.).
Również podczas badania klinicznego lekarz będzie mógł wyróżnić a deficyt motoryczny dzięki badanie mięśni kończyny dolnej (ocena siły mięśniowej za pomocą skali MRC).
Przed Stopień MRC mniejszy niż 3 (lub stopniowo pogarszające się), rozpoznanie paraliżujący lumboschias zostanie poproszony z tej fazy procesu diagnostycznego (nawet przed wykonaniem jakiegokolwiek dodatkowego badania).
W przypadku paraliżu lędźwiowo-kulszowego rada a specjalista od kręgosłupa jest potrzebne w ciągu pierwszych 24 godzin. Ten ostatni wykona obrazowanie (najczęściej MRI odcinka lędźwiowego, ponieważ jest on wydajniejszy od skanera do badania tkanek miękkich) w celu określenia przyczyną okaleczającego lędźwiowo-kulszowego (guz, infekcja, masywna przepuklina dysku lub nie).
Co zrobić w obliczu paraliżującego lumboschiasu?
przed a paraliżujący lumboschias, ważne jest, abypilnie hospitalizować pacjenta, najlepiej w ciągu A wyspecjalizowana jednostka chirurgiczna w kręgosłup.
Wtedy będziedokładnie ocenić deficyt motoryczny, a także innych objawów (ból, zaburzenia czucia itp.) oraz wykonania badań obrazowych (MRI lub skaner lędźwiowy) w celu omówienia szybka operacja.
Uwaga: wykonanie badań obrazowych nie powinno opóźniać leczenia, ponieważ późne leczenie powoduje, że pacjent szybciej traci szanse na wyleczenie.
Należy to wiedzieć stopień deficytu mięśniowego lub intensywność bólu nie odzwierciedla nasilenia zmian. Pacjent może równie dobrze mieć całkowity paraliż kończyny dolnej, prezentując jedynie niewielką przepuklinę krążka międzykręgowego (i vice versa).
Celem wspierania paraliżujący lumboschias jest z złagodzić ucisk korzeni nerwowych (lub korzeni nerwowych). Na przykład lekarstwo A przepuklina dysku lędźwiowegoThe usunięcie przemieszczonego fragmentu kości (złamanie), tzwwycięcie guzaThe drenaż ropnia…
Ważne jest, aby to wyjaśnić operacja nie jest systematyczna przed porażeniem lędźwiowo-kulowym. Leczenie zachowawcze (medyczne), w tym zastrzyki z kortykosteroidówmoże wystarczyć do uzyskania poprawy klinicznej w około połowie przypadków.
Interwencja chirurgiczna powinna być omawiana indywidualnie dla każdego przypadku lekarze specjaliści w leczeniu patologii kręgosłupa (ocena stosunku korzyści do ryzyka). Po ustaleniu wskazania pacjent musi być operowany w ciągu pierwszych 24 godzin, aby zmniejszyć ryzyko trwałego deficytu motorycznego lub niepełnego wyzdrowienia klinicznego.
Le rokowanie paraliżujący lumboschias jest ogólnie dobrze, pod warunkiem, że zajmiemy się nimi tak szybko, jak to możliwe. The wznowienie działalności społeczno-zawodowej po zabiegu odbywa się stopniowo w ciągu kilku tygodni (czasami za kilka miesięcy).
Następstwa (niedobory motoryczne) mogą utrzymywać się po leczeniu, co czasem się narzuca sesje fizjoterapeutyczne dla stopniowego osiągania poprawy siły mięśniowej.
Zasoby
referencje
[1] R. Thurel, „Lumbosciatica przez przepuklinę dysku”, Acta Neurochirurgica, lot. 2, nro 1, str. 9-31, 1951.
[2] „Kiedy pacjenta zgłaszającego się z bólem krzyża/ostrym bólem krzyża należy skierować na pogotowie? », Szwajcarski Dziennik Medyczny. https://www.revmed.ch/revue-medicale-suisse/2010/revue-medicale-suisse-259/quand-referer-aux-urgences-un-patient-presentant-une-lombalgie-lombosciatalgie-aigue (dostęp 26 września 2022).
[3] „Zalecenia Powszechne ostre zapalenie lędźwiowo-rdzeniowe”, VIDAL. https://www.vidal.fr/maladies/recommandations/lombosciatique-aigue-commune-3527.html (dostęp 24 sierpnia 2022).
[4] J.-P. Valat i S. Rozenberg, „Nacieki kortykoidowe w rwie kulszowej i wspólny ból krzyża”, Przegląd reumatyzmu, lot. 75, nro 7, str. 590-595, 2008.
[5] I. Valls, A. Saraux, P. Goupille, A. Khoreichi, D. Baron i P. Le Goff, „Czy istnieją kryteria prognostyczne dla realizacji radykalnego gestu po hospitalizacji z powodu lumbosciatica? », Przegląd reumatyzmu, lot. 68, nro 1, str. 57-66, 2001.
[6] „Krajowa Agencja Akredytacji i Oceny Zdrowia (ANAES)”, Acta Endosc, lot. 28, nro 2, str. 151-155, kwiecień 1998, doi: 10.1007/BF03019434.
Mam na imię Katia, jestem wyspecjalizowany edytor stron internetowych w pisaniu artykułów medycznych. Będąc pasjonatem medycyny i pisania, postawiłem sobie za cel udostępnienie informacji medycznej jak największej liczbie osób, poprzez popularyzację jeszcze bardziej skomplikowanych koncepcji naukowych.
Nazywam się Katia, mam 27 lat i jestem autorem stron internetowych specjalizującym się w pisaniu artykułów medycznych. Będąc pasjonatem medycyny i pisarstwa, postawiłem sobie za cel udostępnienie informacji medycznej jak największej liczbie osób, dzięki popularyzacji jeszcze bardziej złożonych pojęć naukowych.
