Artrodeza krzyżowo-biodrowa: Fuzja stawu krzyżowo-biodrowego

Artykuł sprawdzony i zatwierdzony przez dr Ibtissama Boukas, lekarz specjalizujący się w medycynie rodzinnej

Większość bólów stawów krzyżowo-biodrowych leczy się zachowawczo (leki, fizjoterapia, nacieki itp.). Z drugiej strony operacja może być konieczna, gdy zabiegi niechirurgiczne okażą się nieskuteczne. Artrodeza krzyżowo-biodrowa jest czasami stosowana w leczeniu tych szczególnych przypadków.

Co to jest artrodeza krzyżowo-biodrowa i jakie są do niej wskazania? Jak przebiega zabieg, w tym ryzyko i potencjalne powikłania? Jak przebiega rehabilitacja pooperacyjna? Ten popularny artykuł wyjaśnia wszystko, co musisz wiedzieć o tej operacji.

Definicja i anatomia

Aby lepiej zrozumieć artrodezę krzyżowo-biodrową, konieczne jest wyjaśnienie stawu krzyżowo-biodrowego z anatomicznego i fizjologicznego punktu widzenia.

Staw krzyżowo-biodrowy łączy kości miednicy (zwanej biodrem) z kością krzyżową, trójkątną kością znajdującą się poniżej kręgi lędźwiowy. Główną funkcją stawów krzyżowo-biodrowych jest amortyzacja wstrząsów oraz zwiększenie stabilności tułowia.

Uważa się, że odpowiada za to staw krzyżowo-biodrowy 15 do 30% przypadki bólu krzyża. Do głównych przyczyn bólu krzyżowo-biodrowego należą urazy, deformacje anatomiczne (takie jak skolioza czy różnica w długości kończyn dolnych), patologie zapalne, infekcje itp.

Rozpoznanie zajęcia stawów krzyżowo-biodrowych nie zawsze jest łatwe do ustalenia. Badanie kliniczne łączące kilka specyficznych testów może uwidocznić dysfunkcję tego stawu. Należy zaznaczyć, że nie ma jednego testu wskazującego, że źródłem bólu jest staw krzyżowo-biodrowy. Jest to raczej kombinacja testów, które mogą wskazywać na uszkodzenie tego stawu.

Sposób użyciaobrazowanie medyczne może również pomóc w wyjaśnieniu diagnozy. Może to być zdjęcie rentgenowskie, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny (MRI) itp. Umożliwi to w szczególności wyeliminowanie kolejnego schorzenia odcinka lędźwiowego, które może odtwarzać podobne objawy, takie jak:

• przepuklina dysku
• występ dysku
• zapalny ból krzyża
• zespół mięśniowo-powięziowy
• zwyrodnieniowa choroba dysku
• Rwa kulszowa
• zapalenie ścięgna pośladka średniego
• zespół gruszkowaty
• wąski kanał lędźwiowy
• kręgozmyk
• Zespół Maigne'a
• fibromialgii
• itd.

Dysfunkcja krzyżowo-biodrowa powoduje objawy, takie jak ból w dole pleców promieniujący w dół nogi (biodropośladek, starszy, udo, łydka), sztywność bioder lub miednicy lub w niektórych przypadkach niestabilność.

Zazwyczaj leczenie pierwszego rzutu obejmuje farmakoterapię i fizykoterapię (fizjoterapia, osteopatia, ćwiczenia itp.).

Kiedy te modalności nie poprawiają objawów, rozważamy 'Snaciek krzyżowo-biodrowy. Może to służyć celom diagnostycznym w celu potwierdzenia zajęcia stawu krzyżowo-biodrowego i ustalenia ostatecznej diagnozy lub w celach terapeutycznych w celu złagodzenia bólu. Zasadniczo składa się z wstrzyknąć środek miejscowo znieczulający i/lub środek przeciwzapalny w stawie krzyżowo-biodrowym.

Jeśli pomimo zastosowania wyżej wymienionych metod objawy nie ustępują, lekarz czasami ucieka się do operacji, aby odciążyć pacjenta i poprawić jakość jego życia. W tej perspektywie artrodeza krzyżowo-biodrowa jest potencjalną interwencją.

Artodeza krzyżowo-biodrowa: Wskazania

Decyzję o wykonaniu artrodezy stawu krzyżowo-biodrowego zawsze podejmujemy wspólnie z pacjentem. Trzeba będzie wziąć pod uwagę wiele czynników, w tym skuteczność leczenia zachowawczego, szanse powodzenia operacji, potencjalne powikłania, rehabilitację pooperacyjną oraz wpływ na jakość życia.

Gdy poniższe objawy utrzymują się przez kilka tygodni lub miesięcy i nie odpowiadają na dobrze prowadzone leczenie niechirurgiczne przez co najmniej 3 miesiące, można zalecić artrodezę stawu krzyżowo-biodrowego. Ogólnie rzecz biorąc, trwa:

• Silny ból w dolnej części pleców lub kończyny dolnej, który utrudnia wykonywanie codziennych czynności. Ten ból jest zwykle jednostronny.
• Niestabilność miednicy, która może powodować ból podczas długotrwałego stania, chodzenia lub wstawania z krzesła. Ból może się również nasilać podczas wchodzenia po schodach na wzgórze.
• Sztywność i ograniczona ruchomość dolnej części pleców, bioder lub miednicy.
• Trudności ze snem i/lub codziennym funkcjonowaniem.

procedura

Celem artrodezy krzyżowo-biodrowej jest zespolenie kości krzyżowej z kością biodrową w celu pobudzenia wzrostu kości w stawie. Fuzja ta zostanie przeprowadzona przy użyciu narzędzi chirurgicznych i/lub przeszczepu kości i umożliwi zespawanie stawu podczas procesu gojenia po operacji.

Istnieją różne metody chirurgiczne, z których najbardziej popularna jest małoinwazyjna fuzja krzyżowo-biodrowa przez małe nacięcie w pośladku. Niektóre operacje obejmują chirurgię otwartą, ale większe ryzyko powikłań i mniej zachęcające wyniki powodują, że tego typu operacje są obecnie wykonywane rzadko.

Małoinwazyjna artrodeza krzyżowo-biodrowa

Typowa procedura zespolenia stawu krzyżowo-biodrowego zwykle obejmuje następujące podstawowe kroki:

• Pacjent leży na brzuchu (na brzuchu) na stole operacyjnym, w znieczuleniu ogólnym.
• Małe nacięcie (2 do 3 centymetrów) wykonuje się z boku pośladka (przez mięśnie pośladkowe), aby uzyskać dostęp do kości biodrowej.
• Instrumenty implantu są następnie umieszczane na miejscu za pomocą śrub, kołków lub młotka.
• Jeśli potrzebny jest przeszczep kostny, staw krzyżowo-biodrowy oczyszcza się z chrząstki i tkanek miękkich, aw przestrzeni stawowej umieszcza się przeszczep kostny. Przeszczep kości jest zwykle pobierany z innego obszaru kości biodrowej.
• Miejsce nacięcia jest następnie nawadniane roztworem soli fizjologicznej, który usuwa zanieczyszczenia z rany przed jej zamknięciem. Następnie nacięcie jest zamykane w kilku warstwach za pomocą standardowych szwów.

Operacja trwa zwykle godzinę. Obrazowanie fluoroskopowe jest stosowane przez cały czas, aby zapewnić dotarcie do stawu krzyżowo-biodrowego i umożliwić odpowiednie wszczepienie materiału chirurgicznego i przeszczepu kostnego.

Zagrożenia i komplikacje

Artrodeza krzyżowo-biodrowa wiąże się z niskim ryzykiem powikłań, zwłaszcza jeśli jest wykonywana w sposób minimalnie inwazyjny. Jest to raczej operacja otwarta, obecnie rzadko praktykowana, która jest bardziej ryzykowna.

Oczywiście ta interwencja nadal wiąże się z możliwymi powikłaniami w trakcie lub po operacji, jak każda interwencja chirurgiczna. Potencjalne zagrożenia obejmują:

• infekcja
• nadmierna utrata krwi
• powikłania związane ze znieczuleniem
• itd.

Ponadto potencjalną komplikacją, o której należy wspomnieć, jest kompensacja sąsiednich segmentów. Ponieważ zrośnięty staw krzyżowo-biodrowy nie będzie już spełniał swojej funkcji pochłaniania wstrząsów i ruchomości miednicy, będzie przenosił nacisk na inny odcinek kręgowy, który będzie musiał to zrekompensować.

Prowadzi to do przeciążenia na poziomie odcinka L5-S1 (stawu lędźwiowo-krzyżowego), co może powodować ból i niestabilność lędźwiowa. poza tym A badanie ujawnił, że pojawiły się nowe problemy w kręgosłup lędźwiowy wystąpiło u około 5% pacjentów w ciągu sześciu miesięcy od zespolenia stawu krzyżowo-biodrowego.

Rehabilitacja po artrodezie krzyżowo-biodrowej

Rehabilitacja i czas gojenia po artrodezie krzyżowo-biodrowej zależeć będzie od kilku czynników. Duże znaczenie będzie miał rodzaj operacji (implanty, przeszczep itp.) oraz nasilenie objawów występujących jeszcze przed operacją.

Ponieważ kości nadal łączą się ze sobą w okresie gojenia po operacji, należy spodziewać się uporczywego bólu i innych objawów. Na szczęście zwykle zaczną ustępować w ciągu kilku tygodni. W sumie proces odzyskiwania może trwać do 6 miesięcy.

Aby zoptymalizować rehabilitację, można wdrożyć następujące sposoby:

Zarządzanie bólem 

Większość pacjentów poddawanych artrodezie krzyżowo-biodrowej jest wypisywana ze szpitala następnego dnia po operacji. Następnie możemy przepisać następujące elementy, aby poprawić ich komfort i zmniejszyć ból:

• Chodzik lub laska, aby zmniejszyć obciążenie stawu krzyżowo-biodrowego podczas jego łączenia.
• Une pas lędźwiowy w celu stabilizacji stawu i ograniczenia ruchów, które mogą nasilać ból i utrudniać gojenie.
• Leki przeciwbólowe stosowane w leczeniu bólu pooperacyjnego (od środków przeciwbólowych, przeciwzapalnych po opioidy, w zależności od przypadku).

Kinésitherapie

Celem fizjoterapii pooperacyjnej (fizjoterapii) jest przywrócenie funkcji i zmniejszenie dolegliwości bólowych. Jest najczęściej przepisywany przez chirurga ortopedę i obejmuje następujące sposoby:

• ciepło i lód
• elektrostymulacja (TENS)
• masaże i mobilizacje
• terapia wodna
• ćwiczenia terapeutyczne i rozciągające
• program edukacyjny i domowy
• itd.

Materiały wideo

referencje

• https://www.spine-health.com/treatment/spinal-fusion/what-know-about-sacroiliac-joint-fusion